പകലിനെ കടലിലോഴുക്കി നീ ഉണരുമ്പോള്‍
എന്നുളില്‍ വിരിയുന്ന ഉന്മാദരശ്മികളില്‍ ..
എന്‍റെ പകല്‍ പിറക്കുന്നു ..
നിശയുടെ ഏകാന്തയാമങ്ങളില്‍ എന്‍റെ മനസ്സെന്ന
കുറുനരിക്കൂട്ടം എന്നെ തന്നെ രുചിക്കുന്നു ..
മരണത്തിന്‍റെ പാദമുദ്രകള്‍ പതിഞൊരീ രാത്രിവഴികള്‍ ..
മനസ്സില്‍ നിറയും ചിന്തകള്‍ പന്തമോരുക്കുന്നു ..
മരണത്തിന്‍റെ ഗുഹാമുഖം വരെ നീളും യാത്രകളെ ..
ശാന്തിയുടെ എഴുത്തിന്‍റെ ഗംഗയില്‍ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു ഞാന്‍ ...
നഷ്ടപ്രണയത്തിന്‍ തിരമാലകള്‍ തീരമണയുന്ന രാത്രി ..
തീരം തഴുകും പ്രണയത്തിന്‍ തിരകളില്‍ അലിഞ്ഞു തീരും മുമ്പേ
കടല്‍ശില പോലെ ഞാന്‍ ..സുന്ദര കടല്‍ കവാടങ്ങളോരുക്കുന്നു
എന്‍റെ പ്രണയത്തിന്‍ കഥ പറയാനെന്ന പോലെ
നിദ്ര എന്നില്‍ നിന്നകലെ മാറിനിന്നു ചിരിക്കും രാത്രികളില്‍ ..
രാത്രീന്ജ്‌രനായി പൊതുവവഴിയില്‍ നാല്‍ക്കവലയിലെ
ചായ പീടികയിലേക്കും നീളും നടത്തത്തിനിടയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട ..
പീടിക തിണ്ണയില്‍ തലചായ്ക്കുന്നവരുടെ രാത്രി ..
നിയോണ്‍ വെളിച്ചത്തില്‍ ,ആ തെരുവിന്‍റെ വേശ്യ ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നു ..
ഈ രാത്രിയില്‍ അവള്‍ ഒഴുക്കും വിയര്‍പ്പിന്റെ വില ..
ഒരു ചായയും വടയ്ക്കും തികഞ്ഞെങ്കിലെന്നവള്‍ അശിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ..
വിശപ്പിന്‍റെ വിളികളും രാത്രിയുടെ മറവില്‍ അവളുടെ മടിക്കുത്തഴിക്കും സമൂഹവും ..
പകലില്‍ തിരസ്കൃത , അവള്‍ ജീവിക്കുന്നതും അവളെ ജീവിപ്പിക്കുന്നതും ഇതേ രാത്രി !!
പകലിനെക്കാള്‍ ഞാനും അവളും സ്നേഹിക്കുന്നു ഈ രാത്രിയെ..
എഴുത്തുണരും എന്‍റെ രാത്രികളിലോന്നില്‍ അവള്‍ക്കായ്‌ ..
കുറിച്ചിട്ട രണ്ടു വരികളുടെ നിര്‍വൃതിയില്‍ ഞാന്‍ ഇന്നുറങ്ങട്ടെ ..
അപ്പോഴും ഉറങ്ങാതെ അവള്‍ നാളേയ്ക്കുള്ള അന്നത്തിന്നായി ...
എന്നുളില്‍ വിരിയുന്ന ഉന്മാദരശ്മികളില്‍ ..
എന്‍റെ പകല്‍ പിറക്കുന്നു ..
നിശയുടെ ഏകാന്തയാമങ്ങളില്‍ എന്‍റെ മനസ്സെന്ന
കുറുനരിക്കൂട്ടം എന്നെ തന്നെ രുചിക്കുന്നു ..
മരണത്തിന്‍റെ പാദമുദ്രകള്‍ പതിഞൊരീ രാത്രിവഴികള്‍ ..
മനസ്സില്‍ നിറയും ചിന്തകള്‍ പന്തമോരുക്കുന്നു ..
മരണത്തിന്‍റെ ഗുഹാമുഖം വരെ നീളും യാത്രകളെ ..
ശാന്തിയുടെ എഴുത്തിന്‍റെ ഗംഗയില്‍ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു ഞാന്‍ ...
നഷ്ടപ്രണയത്തിന്‍ തിരമാലകള്‍ തീരമണയുന്ന രാത്രി ..
തീരം തഴുകും പ്രണയത്തിന്‍ തിരകളില്‍ അലിഞ്ഞു തീരും മുമ്പേ
കടല്‍ശില പോലെ ഞാന്‍ ..സുന്ദര കടല്‍ കവാടങ്ങളോരുക്കുന്നു
എന്‍റെ പ്രണയത്തിന്‍ കഥ പറയാനെന്ന പോലെ
നിദ്ര എന്നില്‍ നിന്നകലെ മാറിനിന്നു ചിരിക്കും രാത്രികളില്‍ ..
രാത്രീന്ജ്‌രനായി പൊതുവവഴിയില്‍ നാല്‍ക്കവലയിലെ
ചായ പീടികയിലേക്കും നീളും നടത്തത്തിനിടയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട ..
പീടിക തിണ്ണയില്‍ തലചായ്ക്കുന്നവരുടെ രാത്രി ..
നിയോണ്‍ വെളിച്ചത്തില്‍ ,ആ തെരുവിന്‍റെ വേശ്യ ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നു ..
ഈ രാത്രിയില്‍ അവള്‍ ഒഴുക്കും വിയര്‍പ്പിന്റെ വില ..
ഒരു ചായയും വടയ്ക്കും തികഞ്ഞെങ്കിലെന്നവള്‍ അശിക്കുന്നുണ്ടാവുമോ..
വിശപ്പിന്‍റെ വിളികളും രാത്രിയുടെ മറവില്‍ അവളുടെ മടിക്കുത്തഴിക്കും സമൂഹവും ..
പകലില്‍ തിരസ്കൃത , അവള്‍ ജീവിക്കുന്നതും അവളെ ജീവിപ്പിക്കുന്നതും ഇതേ രാത്രി !!
പകലിനെക്കാള്‍ ഞാനും അവളും സ്നേഹിക്കുന്നു ഈ രാത്രിയെ..
എഴുത്തുണരും എന്‍റെ രാത്രികളിലോന്നില്‍ അവള്‍ക്കായ്‌ ..
കുറിച്ചിട്ട രണ്ടു വരികളുടെ നിര്‍വൃതിയില്‍ ഞാന്‍ ഇന്നുറങ്ങട്ടെ ..
അപ്പോഴും ഉറങ്ങാതെ അവള്‍ നാളേയ്ക്കുള്ള അന്നത്തിന്നായി ...
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteപ്രതിബദ്ധതയുള്ള വരികള്.
ReplyDelete