ചോല്‍കവിതകളുടെ കാലം കഴിഞ്ഞെന്നാരോ പറഞ്ഞോ !
കേള്‍ക്കുന്ന കവിതകള്‍ താളമിട്ടു ഈണത്തില്‍ പാടിയവയെക്കാള്‍
കരിമുള്ളിന്റെ മൂര്‍ച്ചയോടെ അഴ്നിറങ്ങുന്ന കണ്ണുകളുടെ കവിതകള്‍ !
വായനയിലൂടെ അഴ്നിറങ്ങി അവകൊരിയിടുന്ന നഖക്ഷതങ്ങള്‍, നൊമ്പരങ്ങള്‍ !
ചിന്തയുടെ നേരിപ്പോടുകളിലൂതിയെടുക്കുന്ന പത്തരമാറ്റുള്ള തങ്കം !
ലക്ഷണമുപെക്ഷിച്ചു ; പാതിവെന്ത പച്ചമാംസം പോലെ
വയറില്‍ ദഹിക്കാതിരിക്കുന പുതുകവിതയെ സ്നേഹിക്കാനാണെനിക്കിഷ്ടം
പ്രിയ കവി അയ്യപ്പന്‍ നിങ്ങളെന്റെ മഹാകവി !!
No comments:
Post a Comment